Hoe Marihuanarokers Verslaafd Raken
Waarom raken sommige marihuanarokers verslaafd aan het middel? Marihuana, al lang zien als de toegangsweg naar hardere drugs, wordt meestal gezien als minder schadelijk dan andere middelen. Sterker nog, vele critici van de criminalisatie van marihuana wijzen erop dat alcohol, misschien wel nog schadelijker, legaal blijft terwijl degenen die zich bezighouden met het kopen en verkopen van marihuana streng gestraft worden. Maar toch, zelfs met een meer ontspannen houding tegenover marihuana, kan nog steeds begrepen worden dat de plant aan de criteria voldoet van een verslavend middel.
Een verslaving bestaat uit drie hoofdbestanddelen. De eerste is tolerantie; dat wil zeggen, de vermindering van het effect op het middel, met een bijbehorende verhoogde dosis. De tweede is ontwenningsverschijnselen, of onplezierige sensaties die optreden bij het onthouden van het middel. Tot slot, een verslaving is gedrag welke invloed heeft op het gezond functioneren van een persoon, hetzij op werk, in relaties, mentale gezondheid, financiële stabiliteit of fysiek welzijn. Het kan worden verondersteld dat marihuana aan deze criteria voldoet en kan daardoor worden gezien als verslavend.
Een recent onderzoek uitgevoerd in Nederland werpt wat licht op factoren die bijdragen aan marihuanaverslaving. In het lopende, langetermijnonderzoek onder 98 jongvolwassen marihuanarokers, namen de schrijvers enkele van de veelgehoorde mythes weg over marihuanarokers.
Ten eerste geloven sommige mensen dat marihuanarokers zich zullen aanpassen aan de manier van roken, afhankelijk van de kracht van het wiet dat ze roken. Dat wil zeggen, als zij sterke marihuana roken met een hoog THC-gehalte, dan zullen zij ofwel minder inhaleren of minder roken. De onderzoekers ontdekten dat dit slechts gedeeltelijk waar was, en dat het vaak zo is wanneer mensen sterkere wiet roken, zij dezelfde hoeveelheid roken en inhaleren. Als gevolg hiervan, bouwen zij een hoge tolerantie op, welke waarschijnlijk bijdraagt aan de verslaving.
Ten tweede namen de onderzoekers een correlatie waar tussen hoe een roker marihuana gebruikte en hun resulterende afhankelijkheid. Wanneer wietrokers meer dan een enkele joint consumeerden, was de kans groter dat zij verslaafd raakten.
Daarbij, wanneer zij vaker een trekje namen van de joint, was de kans ook groter dat zij verslaafd raakten.
Wat suggereren deze ondervindingen in praktische termen? Afhankelijkheid en verslaving zijn afhankelijk van vele factoren. Verslavingsdeskundigen zien genetische aanleg voor verslaving als een basisfactor voor het bepalen wie er verslaafd raakt. Genetica is een enorm risicofactor, welke wordt ondersteund door de niveaus van THC waar iemand aan wordt blootgesteld en het rookgedrag dat iemand vertoont.
Daarbovenop dragen hersenmachanismen in het beloningscentrum van de hersenen bij aan de verslaving. Dus, wanneer we rekening houden met de kracht van marihuana en het roken van wiet, moeten zij worden gezien als invloed hebbend op de beloningscentra in de hersenen om sterkere patronen van afhankelijkheid te creëren.
Verder onderstreept onderzoek naar het middel dat wordt beschouwd als “soft” of minder verslavend de onderliggende mechanismes van verslaving. Ongeacht de relatieve verslavende werking van een middel staan de resulterende afhankelijkheid, ontwenningsverschijnselen en verstoord functioneren geluk en persoonlijke groei in de weg. Uiteindelijk is onthouding de meest effectieve strategie voor het reduceren van het risico op verslaving.
The Cabin, Chiang Mai, is een residentiële afkickkliniek die geavanceerde behandelingen biedt voor verslavingszorg. Wij moedigen je aan om vandaag nog contact op te nemen met een van onze specialisten als je je zorgen maakt over een verslaving.
Comments are closed.